Zegen
Jesaja 58:11
The Lord will guide you always; He will satisfy your needs in a sun-scorched land and will strengthen your frame. You will be like a well-watered garden, like a spring whose waters never fail.
En de HEER zal jullie voortdurend leiden, in de droogte zal Hij jullie honger stillen en jullie gebeente kracht geven. Jullie zullen zijn als een bevloeide tuin, als een bron die nooit droogvalt.
Met deze woorden werd er afscheid van ons genomen door onze collega’s van OMF in Chiang Mai. Een belofte. Toekomstgericht. Alsof er niks gebeurd was?
Terugblik
Dit is de 38e nieuwsbrief sinds het begin van onze uitzending. Nou, niet helemaal waar. De eerste werd verstuurd in december 2016. 9 maanden voor ons vertrek naar Thailand. Ik citeer:
Tot september hebben we lekker de tijd om ons voor te bereiden. Enkele cursussen volgen, de laatste keuringen, visa aanvragen et cetera, We houden zelfs tijd over om afscheid te nemen hier en daar. En niet te vergeten zullen we in de loop van de zomer uitgezonden worden via onze kerkelijke gemeente, de Fontein, in Emmeloord.
Dat laatste gebeurde eind augustus 2017, waarna we al snel vertrokken. Eerst 7 weken taalschool in Lopburi (pff, wat was het daar heet). En via de oriëntatiecursus in Singapore naar Chiang Mai in Thailand. Daar hebben we gewoond op meerdere locaties totdat we medio 2019 een vast verblijf konden betrekken. Vlakbij het OMF-centrum. Dat was de tijd na een paar jaar dat we dachten: van hieruit kunnen we gaan bouwen. We hadden plannen om meer maanden per jaar in Thailand door te brengen. De taalstudie ging voorspoedig (althans voor Marjo) en bovenal voelden we ons steeds meer thuis in de cultuur en onder de OMF-collegae. Door de COVID-pandemie echter werd onze verlofperiode verlengd tot 20 maanden. Dit kostte veel hoofdbrekens en ook essentiële vragen kwamen naar boven. Bijvoorbeeld waarom dit nu net zo moet lopen. En als gelovige worstel je dan ook (een beetje) met God. Niet per se verkeerd hoor! In elk geval bleek dat de rek eruit was tijdens ons eerste verblijf na de COVID periode. Er bleek (veel) minder te doen. Reizen was nog steeds moeilijk, waardoor we beduidend minder mensen zagen. Motivatie voor taalstudie nam af en ga maar door. En dat leidde tot de conclusie dat we moesten stoppen.
En de laatste maanden
Veel, maar zeker niet alles, stond in het teken van afscheid nemen. Laatste ontmoetingen met mensen, laatste tripjes, laatste reis naar Isaan. Laatste keuringen. We hadden ons voorgenomen om niet de kantjes eraf te lopen. Zo werd het toch nog best een intensieve trip. We verbleven in Juniper Tree, een soort resort voor zendelingen. Bedoeld voor mensen om even bij te tanken, verwend te worden, te reflecteren, te bezinnen. Marjo had daar in de loop der jaren ook allerlei dingen gedaan. Hier hebben we weer mensen uit de halve wereld ontmoet. Enkele gezinnen bleven langere tijd en met hen hebben we heel wat gepraat, gegeten , gedeeld en gewoon een goeie tijd gehad. En ook met Greg en Julie, de managers hebben we een fijne tijd gehad. En niet te vergeten: Caroline, vriendin en lid van onze TFT, kwam nog naar Chiang Mai. Fijn.
Gemis!?
Missen gaan we vooral de OMF gemeenschap in Chiang Mai. En natuurlijk ook de mensen in het Mekong- en Thailand-veld van OMF. Maar ook de internationale kerk waar we naar toe gingen. En enkele dierbare vrienden. Waaronder Ken en Myrna. De mensen die we niet bij name noemen zijn we ook veel dank verschuldigd. Zij maakten die periode van 6 1/2 jaar zo speciaal. Tuurlijk, het land ook, de andere cultuur, het verrukkelijke eten, de exotische planten en niet te vergeten de vele, vele fantastische vogels. Maar er gaat niets boven het opgenomen zijn in een gemeenschap van mensen. Die je waarderen en af en toe nodig hebben.
Hoe gaat het?
Sinds eind februari zijn we weer terug. Terug in de familie vooral. Pff, wat een drukte, maar wel leuk. We zien de kinderen meer dan ooit! Hester gaat trouwen eind mei! Ook in Deventer raken we meer en meer thuis. Marjo via haar werk bij de Ontmoeting en samen in de kerk waar we ons waarschijnlijk bij aan gaan sluiten: de Baptisten Gemeente Deventer.
En nu die toekomst….
Denkend aan de tekst die ons gegeven werd viel het me vooral op dat we een bron mogen zijn die niet droogvalt. Dat wens ik een ieder toe. En dan vooral de ouderen onder ons. Er is altijd wel een taak die we in Gods Naam mogen uitvoeren.
Voor ons betekent dit wellicht concreet dat er nog es een “opdracht” op onze weg komt. Dit jaar kalm aan, maar wie weet. We werden voor volgend jaar alweer gevraagd om mee te doen met een stukje (medische) hulpverlening. Voor mensen die gevlucht zijn uit Myanmar, waar al een paar jaar een burgeroorlog heerst. Thailand blijft wel trekken denk ik.
Ondertussen zijn we de laatste dingen aan het doen rond de afsluiting van deze OMF periode. Nog een afrondend gesprek op het kantoor van OMF en 7 april afscheid in de Fontein, onze zendende gemeente in Emmeloord. Ondertussen werk ik gewoon weer als huisarts. En ondertussen staat ons huis en de telefoonlijn open voor ieder die nog es goed wil bomen over van alles en nog wat.
Hartelijke groet, hartelijk dank voor de vele jaren van verbondenheid. Voor het meeleven, voor attenties, voor ondersteuning op zo veel manieren. Zegen van Boven gewenst!
Gert en Marjo
PS: dit was echt de laatste nieuwsbrief!