Archief van
Maand: oktober 2017

Thaise leermomenten

Thaise leermomenten

Tijd voor een update.

Afgelopen maand: Wanneer je op een willekeurige dag op het busstation stond in Lopburi dan kon het zomaar zijn dan er een paar zwetende faráng langskwamen op belachelijk kleine fietsen. Wilde je ze volgen dan was dat niet zo moeilijk. Een afslag verder doken ze een klein straatje in en stapten af voor een oud gebouw. LLC stond erop. Lopburi Learning Centre. Learning what? Juist, de Thaise taal.

Echter, dat is verleden tijd.  De eerste fase zit erop. De basisbeginselen van de Thaise taal zitten erin. Module 1 afgerond met goed gevolg. Gestart met module 2.

Kennismaking met de staf en de mede-studenten is een avontuur op zich. We kregen allebei een privé-lerares.  Geen idee hoe zoiets zou gaan na de middelbare school.  Ik zal jullie besparen hoe het is om fonetisch schrift te leren.  Hoe het is om 5 verschillende manieren te hebben om iets uit te spreken. Hoe er bepaalde klanken zijn die je bijna niet uit je strot kunt krijgen. Om te beginnen met “hoe heet je?”.  “Wat wil je eten?” “Hoe laat is het?” “Waar woon je?” Om te leren tellen en de tijd te kunnen zeggen. Om vervolgens kleine boodschapjes te doen op de markt.  Of om de weg te vragen naar de supermarkt.

Toch een klein voorbeeldje: in Nederland hebben we aparte letters voor dezelfde klanken: bijvoorbeeld de “t” van tas en de “t” van thee.  Verder spreken we de “d” vaak uit als een “t”. Zoals aan het eind van een woord. Maar ook weer niet altijd Nooid met een “d” ziet er niet uit. Nederlands is een moeilijke taal. In het Thai komen we ook van die grappen tegen. Plus Thai is een klanktaal. D.w.z. dat veel op het oog dezelfde woorden op meerdere manieren uitgesproken kunnen worden. Vaak wel op 5 manieren. Grote troost is dat er weinig grammaticale regels zijn. Hoe makkelijk is: ik is, hij is, jij is, wij is, jullie is en zij is.  Kind kan de was doen.

Maar al met al: terug bij af.  Af en toe voel je je minder capabel dan een kleuter.  Gelukkig is iedereen begripvol. Dat scheelt.

En dan de aanpassing aan klimaat en ander voedsel. Een ander bed, ander dagritme. Het gemis aan al die gewone dingen en contacten in Nederland. Een Nederlandse krant. Ze hebben daar een woord voor uitgevonden: transculturele transitie … en alles wat erbij komt.

Een aantal dingen blijft echter hetzelfde. Goddank. Blijven ademen, blijven eten. Blijven lachen. Aan alle dagen komt een eind. Ook die dagen dat het zwaar is dus!  En die hebben we gehad. Niet in het minst door getob in de nachten. Slecht slapen door pijntjes en andere ongemakken.

En ja, ook hier zijn westerse mensen, Europeanen en zelfs Nederlanders. En sommigen houden van spelletjes en van flauwe Nederlandse grappen. Vooral de kinderen. En er is zoiets als een Bangkok Post. Een Engelstalige krant van enig niveau.  Met Engelse puzzels en cartoons.  En grote winkelcentra (als je daarvan houdt). En talloze vogels (als je daarvan houdt). Reden om er ’s ochtends vroeg of  aan het eind van de dag even op uit te gaan. Een heleboel dingen dus om je aan vast te houden.  En wat is het goed om met Marjo hier te kunnen zijn. Thai te leren samen.  Te kunnen bidden samen.  Ook samen anderen te spreken. Uit te gaan. Thaise christenen te ontmoeten.

Dat laatste is een bijzonder gebeuren. We zijn uiteraard een aantal keren naar een Thaise kerk geweest.  Formaat kathedraal? Nou nee. Dorpskerk? Nou nee. Dit weekend zijn we naar een behoorlijke kerkzaal geweest (met 20 lokale christenen), maar eerder zijn we in iets als een garagebox geweest.  Met 25 mensen erin denk ik.  Het valt niet mee om 1 1/2 à 2 uur slechts Thai te horen spreken en zingen. Wat wel weer bijzonder mooi is om samen Avondmaal te vieren als teken van verbondenheid met elkaar en met die Ene Heer. Evenals het zingen gaat dat al snel over taalgrenzen heen!  En wat te denken van een gedeelde maaltijd na afloop! Prima idee. Alleen logistiek iets omslachtiger voor grotere groepen.

Ook dit weekend zijn we met de taallerares van Marjo mee geweest naar haar familie. Die wonen aan de rand van een stuwmeer. (Vroeger 30 (?) meter lager toen de dam er nog niet was.) Fraaie plek. Voor Thaise begrippen lekker koel in de ochtend en avond. Familie is alles. Een groot gedeelte van de uitgebreide familie woont ter plaatse. Er zijn inmiddels een serie huizen bijgebouwd voor jonge gezinnen. Oma konden we ook nog even groeten. Er werd snel even wat eten gemaakt. Goed idee rond lunchtijd!

Wat hebben we nog meer beleefd: Tussen de bedrijven door moest ik (Gert) nog 3x naar Bangkok op en neer. Eén keer voor een speciaal visum en ook nog 2x voor een werkvergunning. Uiteindelijk is dit gelukt allemaal. Ondanks de perikelen zijn we hier toch wel erg blij mee. Het gaat wel es anders (lees: moeizamer). Visa zijn een voortdurende bron van zorg en vooral van moeite voor het ras mensen dat zendeling heet.

Voor de Thai is het een bijzondere maand. De regentijd is weer voorbij. Geen ernstige overstromingen zoals een aantal jaren geleden. Wel weer de nodige overlast. Wat meer bijzonder is, is de crematie van de vorige koning Bhumipol. Inmiddels een jaar terug is hij overleden. Nu komt dan het definitieve afscheid. Kosten noch moeite worden gespaard. Straten worden versierd. Miljoenen gele afrikaantjes zijn geplant (uit Nederland!?) Dagelijks veel media-aandacht. Veel mensen lopen in het zwart. Ik weet zeker dat ook het Nederlandse nieuws wel aandacht zal besteden aan dit gebeuren. Ik begreep tenminste (uit de Bangkok Post) dat koningin Maxima deze kant op komt voor de plechtigheden. Het is de moeite waard om eens wat beeldmateriaal op te zoeken!

Zo gaan we hard op weg naar Singapore waar we de komende 4 weken zullen zijn. Daarna volgt vast weer een verslagje. Bedankt voor het lezen.

Ons adres in Singapore wordt:                                            Vanaf 24 november in Chiang Mai:

2 Cluny Road                                                                                       19/3-1 Soi Nongpratheep,

SG 259570                                                                                            Nongpakhrang, Amphur Muang,

Singapore                                                                                              Chiang Mai 50000, Thailand

Dagje uit met lerares Awd naar de dam en vervolgens naar haar familie

op de fiets
Gert + khruu (lerares) Wi
na de kerk eten met elkaar!
Thaise kerk.
straatje voor Lopburi Learning Center, waar we elke dag naar toe gingen
de goedkoopste manier, 1 euro, om te eten. Heerlijk
kijkje in de keuken van één van de vele restaurantjes langs de weg.
Marjo met khruu Awd.
Gert in de bocht
straatje met ons huis in Lopburi
Boeddhabeeld
net als thuis