Archief van
Maand: maart 2018

Naar daar en weer terug!!!

Naar daar en weer terug!!!

Alle dagen zal ik U prijzen, Uw naam loven voor altoos en immer. De Here is groot en zeer te prijzen, Zijn grootheid is ondoorgrondelijk!

Je leest het goed. We komen al weer terug. Morgen is het zo ver. Chiang Mai -Bangkok-Zürich-Amsterdam-Urk.  Dinsdag rond middernacht hopen we weer thuis te zijn.  Voordat we er weer zijn nog een laatste update uit Thailand.

Het is ongelofelijk hoe veel een mens mee kan maken in korte tijd. En hoe veel mensen je kunt ontmoeten in die tijd. Dat laatste vooral heeft de meeste indruk gemaakt op ons. We horen verhalen hoe mensen zich geroepen wisten door God om hier te gaan werken.  Dat was lang niet te makkelijk in een tijd waar de voorzieningen nog veel minder waren dan nu. Geen aircon, geen internet of mobiel, geen vliegtuigen en slechte wegen, om maar eens even wat te noemen. Toch gingen ze door, omdat ze zich op de juiste plek wisten. Khoop khun Prachao! (Dank U wel, God)

We zijn nog druk bezig onze weg te vinden, al voelen we ons steeds meer op onze plek.. Naast de taalstudie, het medische werk en de andere vaste zaken zijn er enkele dingen die we apart willen noemen:

Over de taalstudie, wil ik (Marjo), nog even iets kwijt. Het is vermoeiend, je droomt ervan (nog net geen nachtmerrie’s), frustrerend, vreet energie, maar als je dan toch een gesprekje kan voeren met Thaise mensen, “lees je bijbel, bid elke dag” in het Thais kan zingen en bijna je 3e module af hebt, dan word je blij en is het het allemaal toch waard. Maar soms wil ik de boeken wel door de kamer smijten!

Het lijkt vreselijk lang geleden, maar onze kinderen (+aanhang) hebben de Kerst en jaarwisseling hier meegemaakt. Ik denk namens iedereen te spreken als we zeggen een bijzondere tijd gehad te hebben samen. Top! 

 

oudjaarsavond 2017

Marjo heeft 1 dag per week leuk werk gevonden in een groot, christelijk gastenverblijf  in Chiang Mai. Daar komen vooral mensen die in de wijde regio werken. Voor zendingsorganisaties met name. Sommige komen voor vakantie, andere vanwege een naderende bevalling. Weer andere om bij te tanken. Marjo vervangt de managers 1 dag in de week ( doet reserveringen, mails beantwoorden, rekeningen printen en staf aansturen) en heeft ondertussen ruimte voor een babbel, een bemoedigend woord en soms een gebed met mensen. Ze vindt dit werk heel erg leuk om te doen, zelfs al is het heel veel werk op de computer. Khoop khun Prachao!

Chiang Mai vanaf de berg Doi Suthep

We hebben de laatste maanden ook veel mensen bezocht. Een weekje Bangkok (met het vliegtuig) was erg druk met veel medische keuringen en een erg leuk en goed bezoek aan een familie die we nog kenden van een aantal jaren terug. Zij vertelden eigenlijk dat ze pas na 8 jaar taal en cultuur leren en werken, in Bangkok vruchten zagen groeien uit hun werk onder de urban poor ( de sloppenwijken van Bangkok). Petje af met 4 jongens in de leeftijd van 13 tot 3 jaar. Khoop khun Prachao!

Een bezoekje aan collega-zendelingen in Isaan (en weer met het vliegtuig) deed ons ook erg goed. Deze familie, met 4 kinderen, werkt vrij afgelegen in een dorp. Hun dochter van 3, de jongste, heeft sinds enige tijd suikerziekte. Je kunt je voorstellen dat dat allerlei grote vragen en problemen met zich meebrengt. Ik vind dat ze er goed en dapper mee omgaan. Maar het is een enorme opgave. Voor de mensen die zich aangesproken voelen: bid maar voor het meisje (Mercy) en haar ouders.

Eén van de meer indrukwekkende dingen die we meemaakten hier was een kerkdienst in een dorp in de bergen verderop. Een groep van zo’n 25 vriendelijke, lokale mensen verwelkomde ons. Deze mensen waren bijna allemaal  de laatste jaren tot geloof in Christus gekomen. Het viel ons op dat ze bijzonder openhartig deelden met elkaar. Als er gevraagd werd een lied in te zetten, deden ze dat met overgave. Als er gevraagd werd iets te delen over de voorbije week dan buitelden ze over elkaar heen om iets te vertellen wat God die week voor hen gedaan had. Werd er gevraagd om gebedsonderwerpen, dan bleef het ook niet stil. Bij dit alles waren ze blij en dankbaar voor wat God hen gegeven had.  Jammer dat onze Thai zo beperkt is. Overigens konden de meeste mensen geen Thai spreken, maar het Isaanse taaltje dat weer veel meer op Lao lijkt. De taal die in Laos gesproken wordt. Marjo voelde zich wel helemaal thuis met de vrouwen daar en redde zich prima met haar kennis van de Thaise taal. Wat ons erg blij maakte was, dat men elke gelegenheid gebruikte om God te danken en alle eer te geven door te zeggen, Khoop khun Prachao. Marjo probeert zich dat ook aan te wennen.

varen op het Red Lotus meer bij Udon Thani
kerkdienst in Isaan in een bergdorpje
zondagsschool tijdens de kerkdienst in Isaan

Verder hebben we nogal wat afgereisd in Chiang Mai en omgeving. Meestal met de auto voor de verandering. Ja, we hebben voor een paar maanden een auto mogen gebruiken, een oudje, maar hij rijdt. ( Khoop khun Prachao) Meestal als kennismaking.

We hebben hier een aantal leuke contacten.  We gaan veel om met een Nederlands/Engels gezin. Sam en Ruth met hun 5 kinderen. Verzot op spelletjes en andere uitjes.

Ik heb na vele schaakloze jaren een schaakpartner gevonden. Manfred, een Duitser die hier al jaren woont met zijn vrouw. Met veel plezier (en overgave) kruisen we de degens nogal eens.

En Marjo gaat veel om met Mandisa, een jonge vrouw uit Zuid-Afrika, die we nog kennen van enkele jaren geleden. Daarnaast ziet ze regelmatig een wat oudere Chinees-Amerikaanse vrouw, die haar gevraagd heeft om gebedsmaatje te zijn. Deze vrouw zit al vele jaren in de zending en heeft een bijzonder stukje werk in Chiang Mai onder de Chinese studenten op de universiteit.

We kerken in een Engelstalige kerk in Chiang Mai. Diensten zondagmiddag 16:30 uur. Relaxte tijd dus.  Meest buitenlanders in deze kerk. Wekelijks wordt er gevraagd wie er nieuw zijn. De hele wereld komt langs hier, werkelijk! Vooral veel Amerikanen, Canadezen en Europeanen, maar ook Chinezen, Indiërs, (Zuid-) Afrikanen en Australiërs zijn van de partij. Een mooie manier om de Gemeenschap der Heiligen te vieren. Vreemd woord eigenlijk. De Engelsen hebben het over “fellowship”.  Vind ik zelf veel mooier.

Onze kerk tijdens kerstnachtdienst in Chiang Mai

Een interessant bezoek  was het bezoek aan het J.O Fraser Centre, een bijbelschool van maximaal 4 jaar voor jonge mensen uit de stammen in de berggebieden in het noorden van Thailand, o.a. Lisu, Karen, Mong. Deze bijbelschool wil jonge mensen opleiden als discipelen van Jezus met een zendingsvisie voor hun eigen stammen. Ze leven met elkaar, verbouwen hun eigen eten. Samen met de leerkrachten zorgen ze voor het land en de dieren. Dat is al heel bijzonder voor hen, dat de leerkrachten ook meewerken en zich niet boven hen stellen. Samen dienen in Gods koninkrijk. Het team bestaat uit 3 buitenlandse zendelingechtparen en 3 autochtone echtparen. De bijbelschool ligt op een prachtig plekje, aan de voet van de Chang Dao, een uur rijden ten noorden van Chiang Mai.

J.O.Fraser Centre

Voor de geïnteresseerden: de vogelteller staat op 160 voor Chiang Mai en omgeving.  Daarnaast zijn er hordes vogels die ik niet goed thuis kan en kon brengen. Voor de hele tijd in Thailand en Singapore zit ik op zo’n 250 soorten.  Maar ik moet eigenlijk over “we” praten want Marjo raakt ook meer en meer thuis in de vogelwereld. Hoewel ze niet van die kleine bruintjes houdt!

Het weer verandert met de week. December en januari zijn de koele maanden. Heerlijk. Nu worden de dagen almaar heter (35 graden is geen uitzondering), hoewel het ’s nachts nog lekker afkoelt. In april en mei is het hier om te stikken. Dan is er geen afkoeling meer ’s nachts. Enfin, komende week terug naar de kou.

Over 9 dagen kan ik (Gert) weer aan de slag in Het DOK als huisarts. Ik kon zo weer aanschuiven. Drie van de collega’s  waren tegelijk zwanger en net wel of nog niet bevallen. Ben benieuwd hoe het is om voorlopig weer op Urk te wonen.  Tot en met eind augustus hopen we het toch vol te houden….. Daarna weer terug naar Chang Mai.

Zoals de meeste van jullie weten hebben we twee trouwerijen in het vooruitzicht!  Onze oudste, Miriam, hoopt 28 april te trouwen met Michaël. En onze jongste,  Bram, heeft medio juli in zijn agenda (en in zijn hart) staan als trouwdatum. Roos is de gelukkige. Wij zijn blij met deze kanjers en zien uit naar bijzondere dagen! Hoogtepunten in ons leven.

Aan het eind van deze nieuwsbrief willen we iedereen nog weer eens bedanken voor alle support. Op welke manier dan ook.  Echt geweldig!!