Kerstbrief 2018 IMMANUËL

Kerstbrief 2018 IMMANUËL

Nog een week dan is het alweer Kerstfeest. En dat willen ze weten hier. De kerstverlichting hangt al een maand. De kerstbomen voor elke shoppingmall zijn veel groter dan in Nederland in de winkelcentra.  Niet dat Chiang Mai een christelijke stad is. Kijk maar naar de vele boeddhistische tempels in de stad. Maar net als in grote delen van Zuid-Oost Azië staat kerst gelijk aan commercie. Een leuk feest. Een mooie gelegenheid om uit te pakken (als je daar de middelen voor hebt).

Voor de kerken in Thailand is Kerst ook een tijd om uit te pakken. Iedere kerk hier heeft zo z’n speciale kerstvieringen- en acties. Zo hebben we er inmiddels al drie “vieringen” op zitten. Met nog een paar te gaan.

Voor de liefhebbers:

1.  een viering met een bijzonder cultureel tintje met de Shan. Een bevolkingsgroep van hoofdzakelijk (ex-)vluchtelingen uit Myanmar.  We waren bij hen op bezoek geweest in de grensstreek de week ervoor. Enkele dagen hadden we daar meegeholpen met een medical clinic (zeg maar een pop-up dokterspostje waar medische en tandheelkundige zorg geboden werd).

2. een viering met een Thaise kerk hier in de buurt. Marjo’s taallerares kerkt daar en haar man is voorganger. Zodoende.

3. een bijeenkomst met personeel en genodigden bij het OMF-kantoor.

En natuurlijk altijd samen eten.

De volgende gebeurtenis zal vrijdag aanstaande zijn: dan gaan we met een aantal groepen uit de internationale kerk waar we bij betrokken zijn, kerstliederen zingen in een groot ziekenhuis. Bijzonder.

Goed om in deze Advent-tijd stil te staan bij het feit dat onze God ook groot uitgepakt heeft met Kerst. (Waarschijnlijk niet eens in het winterseizoen).  Zoals een oud lied zegt:  de Hemel ging open. God kwam naar de aarde. Wilde één worden met ons. Kwam om te redden wat verloren was. Een fantastische boodschap.  Hoop voor een donkere wereld.

Zo zijn we al weer op de helft van deze periode in Thailand. De betere helft? We kunnen niet zeggen dat het makkelijk is geweest. We zijn allebei behoorlijk moe. Slapen gaat vaak niet van harte. Het klimaat is toch wel slopend.

Maar nu: zaterdagmiddag, niet te warm, op ons balkonnetje. Op de achtergrond nóg een kerstviering van weer een andere Thaise kerk. Of zijn ze aan het oefenen? Komende maanden zijn qua klimaat de beste. Overdag meest aangenaam warm en ’s avonds lekker afkoelen. Er staat nog een heleboel op stapel. Na de Kerst hier hopen we een week naar Maleisië te gaan. We kunnen dan bij een bevriend stel blijven. Erg bijzonder vinden we het dat Bram en Roos daar ook naartoe komen. Daar zien we naar uit!

Eind januari komt een broer van Marjo en zijn vrouw onze kant op. Ook met hen trekken we een goeie week op. We willen dit combineren met een bezoek aan de mensen die voor onze organisatie in het zuiden van Thailand wonen en werken. Dit is weer een compleet ander deel van Thailand. Bekend van zijn stranden en unieke bestemmingen zoals Phuket. Maar ook een deel van het land waar veel meer moslims wonen.

Dat voor zover de toekomst.

Tot besluit nog iets over de twee gebeurtenissen die een grote impact op ons gehad hebben de laatste maand: LMC cursus en toch nog iets over genoemde medical clinic, waar onze goeie vriendin Caroline ook mee naartoe ging.

Een maand terug waren we deelnemer aan de honderdste LMC (Leadership Matters Course). Waar? In de buurt van Chiang Mai. Voor wie?  36 mensen uit zo’n 10 landen. 15 nationaliteiten. Mensen uit Nepal, Pakistan, India, Korea, Indonesië, Thailand, Maleisië et cetera. Samen met een 12-tal trainers van over de hele wereld.  Waaronder Joop en Annie Strietman, die we goed kennen uit Nederland en die 5 dagen bij ons gebivakkeerd hebben vóór de cursus. Waarover? Eigenlijk over alles wat met goed leiderschap te maken heeft.  Beetje raar wellicht: wij zitten tenslotte niet in een leidersrol. Toch zaten er genoeg elementen in waar wij veel baat bij (kunnen) hebben. Hoe vertel je een goed verhaal? Hoe bouw je je teamleden op? Ben je je bewust van de behoeften van de mensen die je steunen in je taak (dichtbij maar ook in Nederland)? En niet in de laatste plaats: hoe doe je dit als christen? Als iemand in wie God centraal mag staan.  Voor geïnteresseerden: lees er ook eens over op de website van de International Training Alliance: https://www.wetrainleaders.org/

LMC groep
Accommodatie van de cursus. Prachtig plekje!

Een intensieve cursus was het. Soms leek het meer op hoe-word-ik-een-wereldburger-in-twee-weken? Tjokvol zaten we met alle verhalen van de andere deelnemers. Grote indruk maakten de mensen uit Nepal. Meerdere hadden te maken gehad met vervolging van overheid en familie vanwege hun christen-zijn. En dan te bedenken dat de eerste kerk in Nepal pas in de 50-er jaren van de vorige eeuw ontstond.  Momenteel zijn er meer dan een miljoen christenen in Nepal!  Of het verhaal van een Pakistaanse vrouw die zich het lot aantrok van de kinderen die in steenfabrieken werken. Haar organisatie zorgt nu voor onderwijs voor duizenden van die kinderen. Of het verhaal van een dappere Indiase vrouw in Mumbay (vroeger Bombay) die dagelijks de slums intrekt om vrouwen te helpen waar ze kan.

En dan de medical clinic een paar weken terug. Een nieuwe kans om wereldburger te worden. Het was een verrassend team:  een Chinese vrouwelijke tandarts van twee turven hoog uit Bangkok. Een collega-arts (en zijn gezin) uit Singapore. Florence, een zendelinge uit Singapore die al jaren hier in het noorden van Thailand werkt. Twee ander vrouwen uit Singapore, een Nederlandse vriendin, Caroline, die 9 dagen bij ons te gast was, en wij. Aangevuld met een groepje vertalers en helpers uit de buurt.

kerk en slaapruimte in Shan dorp
begin van de dag met samenkomst van alle medewerkers.
alle werkers
Marjo: bloeddruk meten, registratie en wegen
dokter Gerry

Caroline, de apotheker!
de tandarts, een Chinese, Thaise vrouw

Het was bijzonder goed om als team op te trekken en zorg te kunnen geven aan een groep die aan de onderkant van de samenleving woont. De Shan bevolkingsgroep woont verspreid over het noorden van Myanmar, Thailand en Laos en ook in het zuid-oosten van China. In Myanmar is er (na tientallen) jaren nog steeds een niet-officiële oorlog gaande tussen de Shan en de regering van Myanmar.  Zodoende, zoals altijd in dit soort conflicten, bracht dit een hoop mensen op de been die een goed heenkomen zochten in buurlanden.  Meest onschuldige burgers, vermengd met mensen die vuile handen gemaakt hadden in de oorlog. Enfin, de mensen die wij ontmoetten, zaten er al vele jaren. Niet officieel erkend door Thailand als burgers. Niet veilig om terug te keren. Geen officieel onderwijs voor de kinderen. Kansarm noemen we dat bij ons.  In tegenstelling tot Thaise burgers hebben deze mensen ook geen (vrijwel) gratis toegang tot gezondheidszorg.

Een gratis consult, een stripje medicijnen, een gratis (lees-)bril, een praatje en niet te vergeten het trekken van een paar tanden kan behoorlijk verschil maken voor hen.  Ja, we hopen vaker mee te gaan met Florence, die dit elke twee maanden organiseert.

de co werkers, die voor ons vertaalden+ alles wat ze maar konden doen.
afsluiting van de 4 medische clinics in de kerkzaal van het dorp Baan Nawaai
dokter Gerry hard aan het werk, met vertaalster Florence
ontspanning met de kids in de waterval
dorp aan de grens met Myanmar. Op weg naar de grens.
Achter ons ligt Myanmar. Veel mensen zijn hier over de grens gevlucht.
eten bij de kerk, 3x warm en lekkere kippensoep met rijst en groente ‘morgens.
Florence werkt al 16 jaar voor OMF in dit gebied.

Rest ons nog, jullie als lezers bijzondere Kerstdagen toe te wensen.  Zeker ook met familie en/of andere betekenisvolle mensen om jullie heen. Warme groeten uit Thailand en veel heil en zegen voor 2019!

สุขสันต์วันคริสต์มาส
en voor wie het wil uitspreken: S̄uk̄hs̄ạnt̒ wạn khris̄t̒mās̄

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2 gedachten over “Kerstbrief 2018 IMMANUËL

  1. Hoop, dat ik met dit bericht een groet kan overbrengen naar Gert en Marjo !
    Wens jullie beiden heel Gezegende Kerstdagen toe en een hoopvol en voorspoedig Nieuwjaar ! Wat geweldig dat jullie Bram en Roos gaan ontvangen. Een liefdevolle groet van Joke Paauwe

  2. Hoi Lieverds,
    Fijn om te lezen over jullie bezigheden.
    Leuk om Marjo zo achter haar tafeltje te zien zitten….( ik dacht : “Eindelijk !” Goed bezig.
    Dokter ‘Gerrie’, we bewonderen je nederigheid. …
    ; ) in dit alles.
    Kerstknuffel voor jullie

Laat een antwoord achter aan Joke Paauwe Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *