Archief van
Maand: juni 2019

Thuis!?

Thuis!?

ons gezin

Drie maanden thuis op Urk voelt als…?

Dat vraagteken aan het eind van de vorige zin wordt steeds vetter.

Ik bedoel:  het is een beetje anders geworden om over thuis te praten.

We voelen ons hier prettig. Kinderen weer in de buurt. Fijne buren, vrienden. Kerkelijke gemeente als een warm bad. Ons eigen huis voelt vertrouwd, slapen gaat goed. Een dagelijks rondje door de tuin levert altijd wat vreugde en wat onkruid op.  Het werk als huisarts in Het DOK (mijn oude werkplek) past als een handschoen. Nederlandse maaltijden eten (en af en toe Thai). Dus: dit is thuis.

Maar in Thailand zeggen we precies hetzelfde. Daar horen we ook zo langzamerhand. Voelt ook als thuis. Ik denk nog wel wat minder dan hier. Maar, zijn we in Thailand, dan zijn we daar. Zijn we hier in Nederland, dan zijn we hier.

Weinig tussenin.  Behalve dan wanneer we over ons werk in Th. praten.  En dat hebben we regelmatig kunnen doen de laatste maanden:

Presentaties voor kerken en groepen.  Best leuk om te doen en prima PR.

6 juni zitten we weer in het vliegtuig naar Thailand, waar we vrijdagmorgen aan hopen te komen.

We gaan terug met de bevestiging dat dit onze plek is. Marjo heeft in februari van God de tekst uit Galaten 6: 9,10 gekregen. Dat was een enorme zegen voor haar. Ze had het op dat moment erg moeilijk. Deze tekst gaf de ommekeer! Daar danken we God voor.

Een nieuwe fase. Wel een korte trouwens. 8 augustus hopen we al weer terug te komen. Dit i.v.m. de trouwerij van onze Irene en Tobias op 13 september.

In Chiang Mai trekken we eerst in een tijdelijke woning. De tweede helft van juni hebben we twee veldconferenties achter elkaar. Dan komt ieder van heinde en ver voor een jaarlijkse ontmoeting. Voor mij (ons) een drukke tijd, omdat dit ook tijden zijn om medische keuringen te krijgen. Per 1 juli kunnen we het (huur-)huis van een ander stel betrekken. Deze mensen gaan van hun pensioen genieten en gaan terug naar Canada. In dit (gemeubileerde) huis hopen we  nog vele jaren (?) onze vaste stek te hebben. Ter info: dit huis bevindt zich pal naast het Mekong centrum waar we straks beide werken. Marjo neemt haar taak over als assistent beheerder.

Sommigen van jullie vroegen om een overzichtje wat we allemaal gaan doen de komende tijd:

  • donderdag 6 juni 17.50 vliegen van Amsterdam, aankomst Chiang Mai vrijdag rond 14.00 uur
  • maandag 17 juni start eerste conferentie in Chiang Mai tot zondag 23 juni
  • donderdag 27 juni start 2e conferentie een uur ten noorden van Bangkok tot zondag 30 juni
  • donderdag 4 juli medische kliniek onder de Shan bevolking tot 7 juli
  • donderdag 8 augustus 8.00 vertrek richting Amsterdam, aankomst 18.30

Met onze zendende organisatie OMF hebben we afgesproken dat we de komende jaren, 8 maanden per jaar in Thailand willen zijn.  (Tot nu toe was dat 6 maanden). Hoe dat er uit gaat zien weten we nog niet precies. We denken aan twee perioden van vier maanden per jaar, of een kortere en een langere periode.

En dan nu het serieuze deel van dit verslag.

Terugkijkend op de drie maanden in Nederland valt het op dat we veel geconfronteerd zijn met de dood.

Ouders van vrienden van ons overleden, op leeftijd. Een goeie, lieve (wat oudere) vriendin overleed na een heel moeilijk ziekbed.  Tot onze grote schrik en verdriet overleed een Koreaanse (jonge) man plotseling in Cambodja.  We kenden hem en zijn vrouw van onze OMF introductieperiode in Singapore.  Zo verdrietig.

De laatste week zijn we in Voorthuizen geweest voor de Mini-Reveilweek. Een conferentie waar we vrijwel elk jaar van de partij zijn geweest de laatste jaren. Het thema was “Leef”.  Mij trof in alle gebeurtenissen dat de dood het laatste woord niet heeft. Zelfs bij het graf niet.  We worden opgeroepen om voluit te Leven. Dat is de bedoeling van  onze God.  Dus alles wat donker en zwaar is mag wijken.  Leven, lef hebben en loven horen bij elkaar. Hoe dat gaat? Tja, daar is nog wel wat over te zeggen. Mijn overtuiging groeit dat het Evangelie van Jezus daar wel heel veel over te zeggen heeft.

Onze Bram en zijn Roos op de mini Reveilweek

Maar nou heb ik weer genoeg gepreekt.

We gaan weer afscheid nemen.  Vorige week namen we al afscheid van onze tweede dochter Hester. Zij is voor een jaar in Midden-Amerika. Honduras, na een maand taalstudie in Guatemala. Ze gaat werken als fysiotherapeut, met kinderen. Via de stichting Wereldouders.

Daar gaat onze Hester!

De eerste berichten zijn goed.

 

Hartelijke groet,

Gert en Marjo

 

ons adres in Chiang Mai: Mekong Centre, P.O.Box 27, Amphur Muang, Chiang Mai 50000, Thailand