Archief van
Maand: juli 2019

Papierhandel et cetera

Papierhandel et cetera

Er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Juni is de maand van jaarlijkse conferenties. De maand waarin wij dus ook altijd in Thailand proberen te zijn.

De eerste conferentie was de MEKONG conferentie. 240 zendelingen van OMF kwamen naar Chiang Mai. Het thema was Honger naar God. Gert heeft in die week elke dag medische keuringen gedaan, medische vragen beantwoordt en de zendelingen hebben ons en wij hen beter leren kennen. Het was een zeer gezegende tijd.

Na deze conferentie konden we in ons huis trekken. Ja, we huren nu ons eigen huis. Dat is zo fijn. De huurbazin heeft het huis van binnen en buiten laten schilderen. De spullen hebben we overgenomen van de zendelingen, die met pension gingen. Terug naar Canada. Niet allemaal onze smaak, maar wel handig.

Zeker met de hitte van de afgelopen tijd. Verwarmde matrassen en wc-brillen…..onvoorstelbaar. Maar door de Nederlandse temperaturen van de laatste week wat beter voor te stellen. Goed om te weten dat de temperaturen niet altijd zo blijven. Altijd zweten, altijd plakken, altijd water drinken, altijd geen energie hebben, slecht slapen en alles is te veel……Ook de Thai klaagden. Een schrale troost. Maar sinds een week is het gaan regenen en koelt het lekker af. Heerlijk.

De tweede conferentie begon een paar dagen na de eerste. Een paar uur rijden ten noorden van Bangkok. Dit was de Thailand conferentie. Iets kleiner, ongeveer 180 mensen. De Nederlanders waren sterk vertegenwoordigd. En een zeer kinderrijke conferentie. Kinderwerkers van over heel de wereld kwamen helpen om de kinderen ook een supertijd te geven. Kinderen van zendelingen wonen vaak afgelegen, zonder andere buitenlandse kinderen. Dan zijn zulke conferenties iets waar ze elk jaar naar uitkijken. Vriendschapsbanden worden verstevigd.

Na deze korte week, waarin we meedraaiden in het programma en Gert zijn agenda weer vol stond met medische keuringen, weer terug naar Chiang Mai. Voor een paar dagen. De medische kliniek voor de Shan-vluchtelingen zou weer beginnen. We hadden een Nederlandse kinderwerkster uitgenodigd om mee te gaan. Een klein team deze keer. Gert was de enige dokter. Ik deed het wegen en bloeddruk meten en de andere Nederlandse de apotheek. Dezelfde groep van Shan christenen hielp met vertalen en registreren van patiënten. Alles is zeer primitief, niet echt schoon. Insecten zijn overal (ook grote vliegende kakkerlakken), eten is simpel ( wat wij als onkruid zien in de tuin, wordt geplukt en gekookt). Voor het eerst kippenpoten gegeten, ja echt de poten met tenen. We moesten wel wat overwinnen.

De laatste ochtend hadden we een medische kliniek in een boeddhistisch Shan-dorp, waar nog nooit een kliniek was gehouden. Daar gaan dan heel wat gesprekken aan vooraf met het dorpshoofd. We mochten uiteindelijk de kliniek houden in de tempel. In de open ruimte. We hebben er met elkaar en persoonlijk voor gebeden, om bescherming en om wijsheid, dat we echt tot zegen mogen zijn voor de mensen. Ik was erg ontroerd, toen ik hoorde dat daar nog geen enkele christen was. Jezus is voor iedereen gekomen naar de aarde, ook voor hen. Maar ze hebben het nog nooit gehoord. Het zijn altijd zeer bijzondere dagen, omdat we als team zo concreet bezig waren.

Ik ben begonnen als assistent-manager op het Mekong centrum. Dit begint nu na enkele weken vorm te krijgen. Cursussen van 50 mensen faciliteren is de max. De taalstudie heb ik ook weer opgepakt, al is het met een andere Thaise lerares.

De stress van ons jaarlijks visum verlengen hebben we ook weer gehad. Daar hoort o.a bij: ziekenhuis bezoeken voor medische verklaringen en testen. En eindeloos kopiëren. Thai houden van papieren. Zoveel moet er ingeleverd worden bij elke instantie. En als er één papier mist, kun je weer weg, zoals ons vorige week overkwam. Ook al heb je al uren gewacht. Maar: Gert heeft zijn werkvergunning weer voor een jaar en zijn Thais rijbewijs. Ik hoop dit  rijbewijs deze week te kunnen afhandelen. Bij een huis huren komt er ook nogal wat kijken. Water-, internet-, en elektriciteits rekeningen: hoe betaal je die en waar? We gaan ook eindelijk een auto kopen. Gelukkig krijgen we daar hulp bij. De papierwinkel is anders niet te overzien.

Vanuit het thuisfront willen we jullie vertellen dat onze Irene is geslaagd voor haar logopedie-opleiding. We zijn samen met haar erg blij. Nu kan ze zich helemaal richten op de voorbereidingen van haar huwelijk met Tobias op 13 september. Daarom vertrekken we over enkele weken weer naar Nederland. Rond 1 oktober vliegen we weer voor een langere tijd naar Thailand.  Begin juni konden we nog net onze Hester naar Schiphol brengen. Zij gaat een jaar (of langer) in Honduras werken voor Stichting Wereldouders.  Als fysiotherapeut gaat ze werken met gehandicapte kinderen die in een soort kindertehuis wonen en daarnaast ook met mensen die (gratis) behandeld/geopereerd worden op hetzelfde terrein.

Haar blog is te volgen via fysiovergrenzen.wordpress.com.

 

Hartelijke groet,

Gert en Marjo