Begint het nu echt?

Begint het nu echt?

Intro…

Voordat we weer afreizen naar Thailand een update vanuit Urk, Nederland.

Op 4 oktober hopen we weer aan te komen in Chiang Mai.

Voor het derde jaar alweer.  Ditmaal naar een bekende (eigen) huurwoning. Met een eigen auto voor de deur. Voor de belangstellenden: een Nissan March.  (Een auto die ik niet één keer gezien heb in de tijd in NL.) Ja, het is er eindelijk van gekomen. Bij mijn afscheid als huisarts op Urk 2 1/2 jaar geleden konden mensen al doneren voor een auto(otje) in Thailand.  Maar tot nu toe konden we altijd een auto van iemand anders lenen. Meest van iemand die met verlof was.  Maar nu…..! Karren maar. En… met een Thais rijbewijs!  Nog bedankt alle gevers van toen. ♥♥

Wat jullie kunnen verwachten van deze update:

Nou, een korte terugblik op de belevenissen van de afgelopen maanden. Met als hoogtepunt de bruiloft van onze derde dochter Irene met haar Tobias.  En, wat staat ons te wachten in de komende 5+ maanden?

Hé, een nieuwe opzet van de nieuwsblog.? Met dank aan Roos, onze schoondochter.

 

Wat staat ons te wachten?

Na 2 jaar Thailand zijn we gewend aan een heleboel zaken. We weten waar we terecht komen. De reis is vertrouwd.

In het vliegtuig stappen is inmiddels al zo gewoon als in een bus stappen.  De mensen zijn vertrouwd. Wat werk betreft kennen we het klappen van de zweep.  Maar toch kijk ik naar dit komend half jaar wel als een periode waarin we gaan ervaren wat het is om in Thailand te leven.  De nieuwigheid is eraf. We komen denk ik in een fase van volhouden terecht. Als dit het is (en dat geloven we nog steeds) dan moeten we er nu voor gaan. Plannen moeten concreter worden. Werk duidelijker. En hoe gaan we wortel schieten? Bijvoorbeeld in andere verbanden, zoals kerk, vereniging et cetera.

Maar misschien is dat iets te optimistisch in een voortdurend veranderende omgeving.  Ons werk/ onze werkzaamheden veranderen nog steeds. Mensen die we nog maar net goed en wel kennen en vertrouwd mee raakten zijn inmiddels weer weg (dag Mandisa, dag Betsy en Don). En ook voor het komende jaar weten we al van een aantal die komen en gaan.

Marjo was begonnen als assistent manager van het gastenverblijf van OMF in juni. Daar moet ze haar weg nog in vinden.  Nu is echter wel de manager zelf (een Thaise) in verwachting en zal dus zeer waarschijnlijk langere tijd wegblijven.

Ik, Gert, heb contacten gekregen aan de medische universiteit ter plaatse.  En begin binnenkort met het begeleiden/ opleiden van medisch studenten en afgestudeerde artsen.  Ik wil hen helpen met het onder de knie krijgen van medisch Engels. Denk aan het voeren van consulten en het voorbereiden en houden van presentaties (in het Engels) voor collega’s. Dit lijkt me bijzonder leuk.  En is een welkome afwisseling van het andere werk. Daarnaast biedt het natuurlijk uitstekende mogelijkheden om bekend te raken in het medische wereldje in Chiang Mai. Dat is altijd van belang i.v.m. mijn taak om mensen te adviseren bij het vinden van goede zorg.

De taalstudie gaat ook weer opgepakt worden. Ben benieuwd hoe dat weer gaat. Tot nu toe heb ik er nog niet veel van terecht gebracht moet ik eerlijk zeggen.

Enfin, we zien uit naar deze nieuwe periode.

Bruiloft

Op 13 september was het zover.  Irene werd ’s morgens opgehaald door een man die diep onder de indruk was van zijn aanstaande. (en terecht; laat het niet anders worden!) En ’s avonds waren ze man en vrouw voor de wet en de kerk. Een heerlijke, warme en feestelijke dag. Een fantastisch begin van iets heel moois.  Inmiddels wonen ze in een klein, maar leuk appartement in Arnhem. Irene is begonnen als logopediste in en rond Apeldoorn. En Tobias begon recent aan het laatste jaar van zijn masteropleiding natuurkunde bij een bedrijf in Nijmegen. 

Natuurlijk kwam onze Hester (even) voor de bruiloft uit Honduras.  Extra genieten van het feit dat we weer es allemaal bij elkaar waren. 

Verdere terugblik

Deze twee maanden zijn natuurlijk omgevlogen. Niet in het minst door de bruiloft. Ik heb weer aardig wat gewerkt. Meest 2-3 dagen per week. En met enige regelmaat een avond- en/of nachtdienst. Dat blijft leuk.  En nuttig. En het brengt nog wat geld in het laatje.

Presentaties hebben we niet zo veel gegeven deze periode. We vinden het erg leuk om te doen allebei. maar van te voren levert het altijd stress op.

presentatie op een wijkavond in de Poort op Urk

Hadden we al verteld dat we voorlopig blijven wonen waar we nu wonen op Urk!?

Het Urker volkslied zegt over Urk “die er is die blijft er al”.  Laat aan duidelijkheid niets te wensen over.

Voorlopig willen we dit ons thuis blijven noemen in NL.  Ergens anders naar toe? Waar dan? Dichter bij de kinderen? Maar die hebben ook geen super-vaste verblijfplaats. En we kennen natuurlijk niemand in een andere plaats. En de koelkast staat niet vol wanneer we terugkomen. En er steekt niemand een hoofd om de hoek. Nee, we stellen het netwerk op Urk wel erg op prijs! dus die beslissing is (voorlopig) genomen.

Tussen de bedrijven door hadden we gelukkig nog even de mogelijkheid een korte break in te lassen. (Agenda vrijwel vol, bijna vergeten!) We zijn naar Zuid- Limburg geweest met een stel goeie vrienden.  Jullie wisten dat Marjo en ik elkaar in Maastricht ontmoet hebben? Tijdens onze studie? Een prachtig stukje Nederland met vele herinneringen dus. Prachtig weertje erbij.  Heerlijk!

En dan afscheid nemen. De meesten hebben we alweer gehad. Af en toe komt er nog iemand dag zeggen. Op Schiphol zien we Irene nog.  ’t Went en toch niet. Juist afgelopen weken zijn een heel aantal mensen in onze familie- en vriendenkring er slecht aan toe, lichamelijk. Door een zwaar ongeluk, door een ernstige ziekte en ga zo maar door.  Liefst blijven we dan een beetje in de buurt. Stel je voor dat… En wat kunnen we (niet) betekenen wanneer we in Thailand zijn? Dit maakt het er niet gemakkelijker op ver weg te zijn. Maar uiteraard is het vele malen zwaarder voor de direct betrokkenen.

Mag ik afsluiten met de trouwtekst van Irene en Tobias:                                                                                                                               “Wij hebben lief omdat God ons eerst heeft liefgehad” (1 Joh. 4: 19).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 gedachten over “Begint het nu echt?

  1. Dag Gert en Marjo,
    Zojuist weer jullie nieuwsbrief gelezen. En hoe meer ik van jullie lees hoe meer t kriebelt om een keer te komen kijken!!
    Voor nu alvast weer een goed en gezegend verblijf toegewenst in Thailand. Hopelijk kunnen jullie weer snel wennen.
    Hartelijke groet Wilma hoekstra

  2. Dag Gert en Marjo,
    We wensen jullie weer een hele goede reis toe en een gevoel van thuiskomen in Thailand. Dat jullie zowel in Thailand als in Nederland (Op Urk) een veilige basis mogen ervaren. En God is gelukkig overal!

Laat een antwoord achter aan Wilma hoekstra Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *