Archief van
Maand: oktober 2020

Tussen twee werelden …….

Tussen twee werelden …….

Intro Inmiddels zijn we 7+ maanden in Nederland. Je zou denken dat we weer terug (bij af) zijn. Een vreemde situatie blijft het. Niemand kijkt er meer van op. Voor de mensen die ons goed kennen is alles al weer lang gewoon. Weinig wordt er nog gevraagd naar hoe het gaat in Thailand of hoe we het vinden dat we nog steeds hier zijn. Begrijpelijk. Soms wel jammer, want we gaan zelf ook steeds meer denken dat Het Ruim 8 dus ons thuis is. En Thailand is zo ver weg. En voor de mensen die we minder vaak zien is het: “Hé, zijn jullie er al weer?” Altijd leuk om te horen wanneer de maanden zich aaneen rijgen, maar niet heus. Deze tijd is dus voor een deel erg stressvol geweest. Met name door de onzekerheid van het wel of niet kunnen terugkeren.

Terug naar Thailand!? We merken allebei dat het verlangen om weer terug te gaan steeds groter wordt. Daarom een klein uitstapje naar de wondere wereld van de visumverstrekking. De laatste weken zijn we wat meer bezig met “teruggaan”. Met name omdat één november er aan zit te komen. De datum dat er wellicht meer duidelijkheid komt/zou komen. We hebben veel gesproken met collega’s van OMF in Thailand. Nieuws vergaard bij de Thaise ambassade. Veelbelovend leek de mogelijkheid om terug te gaan op een makkelijk te verlengen toeristenvisum. Momenteel echter is die mogelijkheid niet aanwezig vanwege de tweede Corona-golf in onze contreien. Het speciale RA-visum (Religious Affairs) dat we voorheen kregen wordt niet verstrekt momenteel: het ministerie dat hier over gaat heeft nu andere prioriteiten. Een studentenvisum zou de eenvoudigste manier zijn op dit moment, zegt men. Echter, willen we dan alle twee ons inschrijven aan een universiteit in Bangkok om een paar vakken te volgen? Met alle (hoge) kosten van dien. En ondertussen dus ook wonen in Bangkok!? En wat gebeurt er na die studie? Weer terug? Dan maar een visum voor pensionado’s?! Zo voelen we ons nog niet en ook dat zou heel veel voeten in de aarde hebben. En kunnen we dan blijven doen wat we tot nu toe gedaan hebben? Je hoort: terugkeer lijkt er voorlopig nog niet in te zitten.

Lotgenoten Vorige week hebben we een bijeenkomst gehad met Medelanders die in hetzelfde schuitje zitten als wij. Mensen die niet terug kunnen naar het land waar ze gewoonlijk werken. Door de Corona dus. Mensen uit heel Zuidoost-Azië. Goed om elkaars verhalen te horen. Goed om te delen. Goed om bemoedigd te worden vanuit Gods Woord. Voor wie thuis is in de Bijbel: dit boek staat bol van verhalen over mensen die moesten wachten, wachten, wachten. Abraham en Sara, Jozef, David, Simeon en Hanna….. Inspirerende voorbeelden. Lees maar es na.

O ja, twee dagen hebben we als brave burgers Zoom-meetings gehad. Maar de laatste dag was live. Hoe prettig was dat!

Ondertussen Goddank hebben we ons gezin en veel goeie vrienden om ons heen. Onze Hester is inmiddels in Maastricht aan de slag als fysiotherapeut. Dat geeft ons reden en excuus om regelmatig die kant op te gaan. Marjo en ik hebben elkaar daar leren kennen tijdens onze studententijd en zijn er getrouwd. Kortom, een bijzondere stad. Bram heeft recent zijn diploma Bachelor of Science ontvangen. In februari al afgerond, maar nu pas een (bezoekerloze) uitreiking. Tobias (getrouwd met Irene) is in de allerlaatste fase van zijn Master-programma. Genoeg reuring dus.

Werk is er voor mij (Gert) tot nu toe altijd geweest. Ik hoef niet zo nodig alle dagen te werken. Op het moment werk ik vooral in Emmeloord in een huisartspraktijk. En ook regelmatig op de huisartsenpost. En met veel plezier! Daarnaast om de dag een paar uurtjes werk voor Thailand. Fijn om op die manier toch betrokken te blijven. Marjo doet vooral wat ze voorheen ook deed. Contacten onderhouden, plannen, mensen bemoedigen.

Tot slot O ja, in Thailand zelf is er geen Corona-probleem. Besmettingen zijn er nauwelijks en dat willen ze graag zo houden. Wel zijn er veel protesten tegen de regering gaande. Er is meer onrust dan gewoonlijk.

Voor ons persoonlijk geldt (en vast voor alle gelovigen) dat in alle omstandigheden de Here God op de eerste plaats mag staan. Wij hoeven ons leven niet te maken uiteindelijk. Er is Iemand die voor ons zorgt. En of we nu in Thailand zijn of hier: van ons wordt verwacht dat we betrouwbaar zijn in alles wat we doen. Zulke dingen veranderen niet.

Bedankt voor het lezen. Laat es wat je horen via deze site of op een andere manier. Ik kan wel zeggen dat het in deze tijd extra belangrijk voor ons is om bemoedigd te worden… Zodat we de moed erin houden. Het ga jullie goed!