Even Thailand doen
Een ? groet uit…..
Een doorsnee toerist zou het niet anders doen. Paar weekjes hier, paar dagen daar. O ja, dat moet ik ook nog zien. De eerste vijf weken in Thailand zijn hectisch geweest.
Uiteraard in de mooie ontmoetingen met veel oude bekenden natuurlijk. Maar vooral in het telkens weer moeten schakelen vanwege weer een trip. Zo zijn we door omstandigheden al na één week naar Singapore gevlogen voor overleg met het hoofd van de “medische dienst”. En hebben we er een tocht opzitten naar het grensgebied met Myanmar voor gratis medische zorg aan vluchtelingen uit genoemd land. Gelukkig zitten we tussendoor op een heerlijke plek in een soort huisjespark voor zendelingen hier in Chiang Mai. Niet verkeerd. Mooi huisje, zwembad erbij. Lekker eten. En wat ook heel fijn is: Marjo kan hier de managers helpen. Die werken hier 24/7 en zijn afhankelijk van vrijwilligers die het stokje tijdelijk overnemen. Volgens mij doet Marjo dat prima!
Perikelen
Naast alle voordelen van het hier zijn (denk aan de afwezigheid van kou en nattigheid) is het soms ook extra zwaar. Met name als er zorgen zijn bij het thuisfront. Ziekte van kinderen/ kleinkinderen. Ziekenhuisopname zelfs. Mogelijkheden om bij te springen zouden er volop geweest zijn. Resultaat: veel belletjes naar Nederland. Dat zijn van die momenten dat we wel es denken: wat doen we hier? Dat zijn vragen die knagen aan onze motivatie.
De komende weken
Het tweede bedrijf van ons verblijf hier zag er weer heel anders uit, maar was even hectisch. Ik (Gert) ben 2 weken geleden naar een retraite voor mannen van het Thailand “veld” geweest. Dit was erg goed om met elkaar te beleven. Daarna kwam Marjo naar Bangkok waar we een dag of 10 zijn. Met name om mensen te ontmoeten en medische keuringen te doen. Een uitstapje naar Lopburi, waar de taalschool van OMF is, stond ook op het programma. Het was goed om daar te zijn. Morgen, 4 maart, vertrekken we naar het zuiden om het team in Zuid-Thailand op te zoeken. Nog een weekje vakantie ergens langs de kust en dan op 21 maart weer terug naar Nederland.
Ondertussen
Wat gebeurt er zoal? Jullie lezers zitten niet zozeer te wachten op een opsomming van feiten denk ik. Wat het bijzonder en waardevol maakt hier is dat we onderdeel zijn van een ander deel van Gods werk in de wereld. Gisteren nog sprak ik iemand die werkt in Japan. Al 25 jaar. Daarna een echtpaar, geboren en getogen in China. Ze maakten ons deelgenoot van een compleet andere wereld. Een wereld die net als de onze voortdurend onder spanning staat. Maar leefbaar is omdat er een God is die Zich heeft laten kennen in Jezus Christus. En hoop en vertrouwen geeft voor de toekomst. Dat merken we ook als we werken met vluchtelingen. Hoe moeizaam hun situatie ook is.
Bedankt voor al jullie meeleven en wellicht tot volgende maand alweer!
Gert en Marjo