Onderweg….

Onderweg….

Een dikke maand verder, dus een korte update! Weer wat meer gewend en toch blijft het nog aanpassen in en aan een andere cultuur.  De hitte speelt daar een grote rol in. Maar gelukkig is de temperatuur de laatste week gezakt. De nachten zijn koel! We hebben zelfs een deken nodig. De “winter” komt eraan! Maar de temperatuur blijft overdag boven de 20/25 graden, ook in de winter.

Oktober stond in het teken van onderweg zijn. We zijn naar Bangkok geweest en hebben daar een goede tijd gehad. De huwelijkscursus die we daar gegeven hebben, was super. Voor de deelnemers, maar ook voor ons! Het was fijn om samen er tegen aan te gaan. Spoedcursus, want in twee en een halve dag doen we alle 7 lessen. Maar iedereen vond het zeer waardevol. Het romantische etentje op de laatste avond was een groot succes. Voor sommigen het eerste etentje samen sinds jaren. Want tja, betrouwbare kinderoppas is niet zo makkelijk te vinden als je op het platteland woont. De andere dagen in Bangkok heeft Gert veel medische keuringen gedaan. Het was goed om veel zendelingen weer eens te spreken na lange tijd. Een uitstapje van twee dagen naar Lopburi in het weekend was erg vertrouwd. Daar begonnen we vorig jaar met de taalstudie.  Marjo’s Thaise taallerares, Khruu Awd, hebben we ook nog gezien. Nieuwe zendelingen ontmoet en gezellig met de familie Bak opgetrokken. Ook een Thaise kerkdienst bijgewoond. Bijzonder, omdat het ook de gewoonte is dat iedereen die iets wil vertellen over wat God gedaan heeft deze week, dat doet. We verstaan er niets van, maar de blijdschap zegt ook veel. Al met al een waardevolle tijd!

huwelijkscursus
huwelijkscursus
etentje
Thaise kerkdienst in Lopburi
klein vliegtuigje van Nok air (nok=vogel)

Gert’s werk-computer heeft voor veel frustratie gezorgd. Zoveel zelfs, dat Gert nu een nieuwe heeft! Gelukkig! Dat was een gebedsverhoring. De taalstudie van Marjo gaat lekker door. Ze is nu begonnen met lezen en schrijven van de Thaise taal. Onze dagen zijn gevuld met besprekingen, bidstonden, gesprekken, reizen, taalstudie naast het medische werk. Marjo is weer begonnen met 1x per 2 weken een Chinese zendelinge, die hier al jaren werkt, te ontmoeten. Zij werkt veel alleen en vroeg om ondersteuning door gesprek en gebed.

-bevorderd tot het leren lezen en schrijven van de Thaise taal-

Vorige week zijn we naar Udon Thani ( een stad in Thailand, dichtbij de grens met Laos) gevlogen om het team uit Laos te ontmoeten. Een korte maar intensieve trip. Laos is een verhaal apart. Leven en werken is daar een bijzondere opgave. In vergelijking met Thailand is het veel primitiever, Voorzieningen zoals scholen en gezondheidszorg zijn mondjesmaat aanwezig. Of van lage kwaliteit. En als je van een stabiel elektronetwerk houdt moet je daar ook niet zijn! Petje af voor de mensen die daar pionieren. Ook in het licht van alle beperkingen die de overheid stelt aan mensen die iets anders belijden dan het boeddhisme.

O ja, nog een bijzonder noot uit Udon Thani voor mij (Marjo) persoonlijk:  we waren aan het lopen in de mooie omgeving vroeg in de morgen. Zoals gebruikelijk kijken we naar alles wat vliegt. Ik zeg tegen Gert: “ik zou wel een hop willen zien”.  Met dat ik het zeg vliegen er twee op vlak bij ons.  Schitterend! Voor mij was dat echt een knipoog van Boven: “Ik zie je wel, Ik hoor je wel”.

.Afbeeldingsresultaat voor hoopoe

Afgelopen week hadden we bezoek uit Nederland. Joop en Annie Strietman kwamen 5 dagen bij ons logeren. Ze kwamen naar Chiang Mai om de Leadership Matters Course (LMC) te geven. Wij gaan die ook de komende 12 dagen volgen. We zijn zeer benieuwd. Maar eerst hebben we genoten van hun gezelschap. Het is zo fijn om alles te laten zien en erover te praten. Het werk en de mensen hier en alles wat je tegenkomt. Verder zijn Joop en Annie ook vogelliefhebbers!!

 

Boven op de Doi InthanonMinlaSibia

November wordt sowieso een drukke maand. In de laatste week hopen we mee te doen aan een “medical clinic” in de berggebieden tegen de grens met Myanmar. Afgelegen. Veel (half-)illegalen uit Myanmar die aan deze kant van de grens wonen en weinig tot geen medische voorzieningen hebben. Dat wordt aanpakken. We gaan met een tamelijk groot team.  Enkele collega’s uit Singapore gaan mee. Een groep Thaise verplegers in opleiding. En een goeie vriendin uit Nederland.  Volgende keer ongetwijfeld meer hierover!

Hartelijke groet van ons. ทักทายที่อบอุ่น

Eén gedachte over “Onderweg….

  1. Ha Gert en Marjo, mooi om over jullie wel en wee te lezen. Ik zou zo willen ruilen. Leuk om al die vertrouwde beelden te zien. Gaaf dat jullie op Doi Inthanon zijn geweest, diezelfde vogeltjes hebben wij er ook gezien!
    Groeten, Esther Visser

Laat een antwoord achter aan Esther Visser Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *